Ένας μαθητής με κενά, μα βελτιωμένος, μία οριακά μεταξεταστέα με αναξιοποίητες δυνατότητες κι ένα... θεαματικό σπασικλάκι αριστούχος! Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο ανέκδοτο, αλλά για πραγματικές ιστορίες εκμάθησης και προόδου. Οι εκπρόσωποι στην Ευρώπη διαμορφώνουν τις προοπτικές της παρουσίας τους, δημιουργούν ψάχνοντας τον χαρακτήρα τους, διεκδικούν με διαφορετικό τελείως τρόπο ο καθένας το κοινό διακύβευμα της πρόκρισης και το BN Sports γράφει για τη βαθμολογία τους και την (μετεξεταστέα) ύλη τους στο μέλλον.
Αν η πρώτη αγωνιστική των αντιπροσώπων μας μάς έφερε αντιμέτωπους με μια σκληρή αλήθεια, γενικευμένης κατά τα άλλα παραδοχής, η τρίτη μας δημιουργεί ερωτήματα θετικά, σχετικά με το φετινό ευρωπαϊκό μέλλον τους και τις συνθήκες διαμόρφωσής του. Πρόκειται βασικά για τις προοπτικές του. Τρεις αγώνες, δύο νίκες, μία ισοπαλία και βάσιμες πια ελπίδες πρόκρισης βρίσκονται απέναντι από τον διάχυτο προβληματισμό της πρεμιέρας - οι ομάδες μας αλλάζουν τα δεδομένα και αυτό πρέπει να είναι σε βάθος χρόνου το μεγαλύτερο κέρδος, γιατί απλά αποδεικνύει πως είναι ευπροσάρμοστες στις συνθήκες και στις απαιτήσεις μιας πραγματικότητας που επιδιώκουν οι ίδιες. Το ενδιαφέρον, ωστόσο, και το ζουμί της ανάλυσης είναι η διαφορετικότητα διά της οποίας εκφράζεται αυτή η κοινή πρόοδος. Γι' αυτό συμπεριλαμβάνουμε και τον Ολυμπιακό, παρά τις συνεχείς ματαιώσεις του στο υψηλότερο επίπεδο, ή μάλλον ακριβώς γι' αυτές. Ας δούμε πώς και γιατί.
Κριτήριο βελτίωσης η αποδοχή της ήττας ως μέρος της διαδικασίας της μάθησης, ενός πισωγυρίσματος φαινομενικού, που εξυπηρετεί ουσιαστικά τον βασικό - και μακροπρόθεσμό - στόχο της αλλαγής, γιατί απλά στο γήπεδο έχεις όλες τις απαντήσεις. Αυτό πρεσβεύει και αναμένεται να υπερασπιστεί ο Ράφα Μπενίτεθ, ήδη το κάνει, μέσω των δηλώσεών, του, όχι μόνο των χθεσινών, μα κυρίως των ακόλουθων της πρώτης του εν Ελλάδει ήττας κόντρα στον Βόλο. Το «μαθαίνουμε και προχωράμε» επιβεβαιώνει την προοπτική και την πίστη στο project, που στο Μάλμε έδειξε δείγματα της δυναμικής του: εκτός έδρας νίκη, δεύτερη σερί μετά από δύο αρνητικά αποτελέσματα, συνεχόμενα επίσης, καθιερώνουν τον Παναθηναϊκό στη 16η θέση και κάπου εκεί η σκέψη πως κάλλιστα οι βαθμοί θα μπορούσαν να είναι εννιά, λόγω του... φαινομένου Γκόου Αχέντ Ιγκλς, φανερώνει και την άλλη όψη του νομίσματος, μιας εύθραυστης ψυχολογίας σε αποδεδειγμένο όμως μεταβατικό στάδιο.
Αντί για ιδανικές οι συνθήκες δύσκολες και εναντιωνόμενες, εξ αιτίας του χαμένου πέναλτι στην κακή ομολογουμένως εκτέλεση του Σφιντέρσκι, πρώτο μέρος ενός ταυτόχρονου και αντίστροφου deja vu που εκείνη τη στιγμή βίωνε η «OPAP Arena». Καθοριστικός ο Αλφόνς, τόσο στην αρχή με τους Ρόσενγκρεν και Γιάνσον, όσο και λίγο πριν την εκπνοή με τον Τζούριτς. κι από την εξισορρόπηση στην υπεροχή, μέχρι το γκολ του αρχηγού και... σχεδόν συνονόματου του τελευταίου, Τζούρισιτς. Το δεύτερο ημίχρονο του ανήκε, κορυφαία ευκαιρία το δοκάρι του Τετέ, μέχρι τη στιγμή του Σέρβου. Το επόμενο εκτός έδρας είναι του χρόνου (22/10, 22:00) στην Ουγγαρία με τη Φερεντσβάρος και επιπλέον κίνητρο... ελέγχου μαθητικής προόδου στο πρώτο χειμερινό εξάμηνο του Ισπανού, θα πρέπει να είναι η νίκη στις δύο ενδιάμεσες εντός έδρας εμφανίσεις με Στουρμ Γκρατς (27/11, 22:00) και Βικτώρια Πλζεν (11/12, 22:00), συνδυαστικά φυσικά με την ανταπόκριση στα εβδομαδιαία διαγωνίσματα της Super League. Ο δάσκαλος βρέθηκε. (Θα) Είναι έτοιμος ο μαθητής;
Ο γόρδιος δεσμός και η «τιμητική» του Ίβιτσα
Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως, αλλά πότε ακριβώς αυτή ξεκινά να συμβαίνει; Επανειλημμένο το πρόβλημα και δηλωμένο πολλάκις τον τελευταίο καιρό από τον Μάρκο Νίκολιτς... ανεπίδεκτοι όμως βελτίωσης μέχρι τώρα οι παίκτες της ΑΕΚ. Ίσως άδικη ως προς τον απόλυτο βαθμό της η διατύπωση, έχει όμως τη βάση και τη σημασία της: το πρόβλημα υπάρχει και καθότι επαναλαμβανόμενο κοστίζει και ψυχολογικά, αφού αβεβαιότητα και άγχος δεν εγγυώνται τη λύτρωση κάθε φορά και τη δικαίωση της επιμονής, πόσο μάλλον όταν το ίδιο άγχος και πρόβλημα, αποδεικνύεται και σε στιγμές νίκης. Ηρωϊκή πράγματι η κόψη του ξυραφιού, συναισθηματικά λαοφιλής κι εντυπωσιακή, αλλά η λεπίδα της κοφτερή προς πάσα κατεύθυνση... Αποδεκτή φυσικά η επίκληση στον Βόσνιο, που εξασφάλισε για την αφεντιά του την κυριολεκτική σημασία του «αιωνία του η μνήμη» για κάτι τέτοιες βραδιές αισθήματος αδικίας, απόδειξης ικανότητας και αναγκαιότητας αποδοχής ευθύνης... Η δυσαναλογία των στατιστικών για του λόγου του αληθές των αριθμών: 80%-20% κατοχή και 30-1 τελικές αποδεικνύουν σαφώς, ίσως και επώδυνα, δεδομένων και των αποδοκιμασιών στο τέλος, πως το παιχνίδι απλά δεν έπρεπε να χαθεί, παρά μόνο να επιβεβαιώσει τρίποντο.
Στο δεύτερο ημίχρονο το μονότερμα κορυφώθηκε, οι ευκαιρίες πολλαπλασιάστηκαν, τα γκολ... άφαντα, κόντρα εξ αρχής στη ροή του ματς και στην - κακή - διαιτησία το κυνήγι στο σκορ, με τη Σάμροκ να έχει αυτή τη μία στιγμή: μία τελική, ένα γκολ, από πέναλτι και... ταμπούρι, με τον Γιόβιτς (και όχι μόνο) να χάνει το άχαστο πριν σκοράρει με άπιαστο πέναλτι και «σώσει» τον βαθμό για την «Ένωση». Αφού δεν κέρδισε, δεν μπορούμε να μιλάμε για λύτρωση... Ένας Βάσκος θα κατανοεί τον Σέρβο λίγο περισσότερο κάπου στο Φάληρο...
Το φυσικό επακόλουθο
Σχεδόν ενάμιση μήνας, οριακά δίμηνο πια. Ο μεταμορφωμένος σε σχέση με πέρυσι Λεβαδειακός κερδίζει με 4-1 τον ΠΑΟΚ στην πρεμιέρα του Κυπέλλου και επιβεβαιώνει με τον πλέον ηχηρό τρόπο την κρίση του Δικεφάλου του Βορρά. Ακριβώς 50 μέρες (συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής) αργότερα βρίσκονται και οι δύο στα καλύτερα τους! Οι Βοιωτοί περήφανοι τέταρτοι με το παράσημο της καλύτερης επίθεσης στη Super League, οι Θεσσαλονικείς άπιαστοι και αήττητοι πρωτοπόροι, που ταξιδεύουν και ρίχνουν... «ντόρτια» στα γήπεδα της Ευρώπης!
Σ' αυτές τις επτά εβδομάδες, το χθεσινό (07/11) 49ο και θεαματικό βράδυ ήταν η καλύτερη επιβεβαίωση, μέχρι την επόμενη, των σταδίων της εμπιστοσύνης στην ομάδα: η ανάκαμψη στις αρχές Οκτώβρη (αρχής γενομένης του ντέρμπι με τον πρωτοπόρο τότε Ολυμπιακό στην Τούμπα πριν τη διακοπή), μετατράπηκε σε momentum προς τα μέσα - τέλη του μήνα με αποκορύφωμα το σπουδαίο διπλό στη Γαλλία, για να μεταμορφωθεί τις τελευταίες εβδομάδες, με αφετηρία το Λιλ σε απροσπέλαστη πορεία πρωταθλητισμού. Η αποβολή και το χρονικό σημείο της καθοριστικά, αλλά... θα κέρδιζε ούτως ή άλλως! Αυτό είναι το σπουδαιότερο κέρδος: η αίσθηση της νίκης απ' όλους, κόσμο, παίκτες, προπονητή, φυσικά όχι τυχαία ή χάρη στον ανάδρομο. Πώς αλλιώς, άλλωστε, όταν κερδίζεις μ' αυτόν τον τρόπο για ένα συνεχόμενο μήνα;
Άνετα, όμορφα, απλά και φυσικά το 4-0 στην παραδομένη Γιουνγκ Μπόις, που θα ακούει Ελλάδα και θα τρέχει, καθώς δημιουργείς, θέλοντας ή μη, ένα ενδιαφέρον ιστορικό απωθημένου μετά από εντός - εκτός ματς και συγκομιδή τερμάτων 8-1. «Βελούδινα», λοιπόν, κατά τον χαρακτηρισμό της μετάδοσης, όχι για τον εντυπωσιακό ΠΑΟΚ, αλλά για τον αέρινο αρτίστα του, που, όπως και ο Σέρβος αρχηγός του και ενορχηστρωτής, που μπήκε και δημιούργησε τα πάντα στο ρελαντί. Σε 22' λεπτά Μπάνκο (54'), Γιακουμάκης (67'), Κωνσταντέλιας (72') και Μπάμπα Ράχμαν (75') ενσάρκωσαν τους πανηγυρισμούς του θριάμβου με τον ζογκλέρ εξτρέμ και τον Ζίβκοβιτς να βγάζουν γούστα, να προϊδεάζουν για ανάλογη συνέχεια και να ονειρεύονται δικαίως με τα μάτια ανοικτά απευθείας πρόκριση. Σε μια εικόνα... λιγότερης από 1.000 λέξεις, η πορεία του μήνα φαίνεται στο φιλί του Τάισον στον Λουτσέσκου, ως ανταπόδοση, μάλιστα, σ' αυτό του δεύτερου. Τα κέρδη της εμπιστοσύνης και της προόδου. Μιας εξέλιξης φυσικής, καθ' ότι συμβαίνει από πέρυσι. Πρόκληση. Ανταμοιβή. Δικαίωση. Πρόοδος. Νέα στόχευση. Ή αλλιώς επίσης... Levadeiakos. Κι ο «προφητικός» αρχηγός του. Η πορεία τους τελικά, αν και ξεχωριστών συνθηκών και απαιτήσεων δεν είναι και τόσο διαφορετική. Η μεθοδολογία κοινη για όλους. Έχουν βρει τους δασκάλους τους γιατί είναι έτοιμοι μαθητές...
Νικόλας Κανελλόπουλος
«Θυσίες» και δικαιώσεις μιας νέας νοοτροπίας
Κριτήριο βελτίωσης η αποδοχή της ήττας ως μέρος της διαδικασίας της μάθησης, ενός πισωγυρίσματος φαινομενικού, που εξυπηρετεί ουσιαστικά τον βασικό - και μακροπρόθεσμό - στόχο της αλλαγής, γιατί απλά στο γήπεδο έχεις όλες τις απαντήσεις. Αυτό πρεσβεύει και αναμένεται να υπερασπιστεί ο Ράφα Μπενίτεθ, ήδη το κάνει, μέσω των δηλώσεών, του, όχι μόνο των χθεσινών, μα κυρίως των ακόλουθων της πρώτης του εν Ελλάδει ήττας κόντρα στον Βόλο. Το «μαθαίνουμε και προχωράμε» επιβεβαιώνει την προοπτική και την πίστη στο project, που στο Μάλμε έδειξε δείγματα της δυναμικής του: εκτός έδρας νίκη, δεύτερη σερί μετά από δύο αρνητικά αποτελέσματα, συνεχόμενα επίσης, καθιερώνουν τον Παναθηναϊκό στη 16η θέση και κάπου εκεί η σκέψη πως κάλλιστα οι βαθμοί θα μπορούσαν να είναι εννιά, λόγω του... φαινομένου Γκόου Αχέντ Ιγκλς, φανερώνει και την άλλη όψη του νομίσματος, μιας εύθραυστης ψυχολογίας σε αποδεδειγμένο όμως μεταβατικό στάδιο.
Αντί για ιδανικές οι συνθήκες δύσκολες και εναντιωνόμενες, εξ αιτίας του χαμένου πέναλτι στην κακή ομολογουμένως εκτέλεση του Σφιντέρσκι, πρώτο μέρος ενός ταυτόχρονου και αντίστροφου deja vu που εκείνη τη στιγμή βίωνε η «OPAP Arena». Καθοριστικός ο Αλφόνς, τόσο στην αρχή με τους Ρόσενγκρεν και Γιάνσον, όσο και λίγο πριν την εκπνοή με τον Τζούριτς. κι από την εξισορρόπηση στην υπεροχή, μέχρι το γκολ του αρχηγού και... σχεδόν συνονόματου του τελευταίου, Τζούρισιτς. Το δεύτερο ημίχρονο του ανήκε, κορυφαία ευκαιρία το δοκάρι του Τετέ, μέχρι τη στιγμή του Σέρβου. Το επόμενο εκτός έδρας είναι του χρόνου (22/10, 22:00) στην Ουγγαρία με τη Φερεντσβάρος και επιπλέον κίνητρο... ελέγχου μαθητικής προόδου στο πρώτο χειμερινό εξάμηνο του Ισπανού, θα πρέπει να είναι η νίκη στις δύο ενδιάμεσες εντός έδρας εμφανίσεις με Στουρμ Γκρατς (27/11, 22:00) και Βικτώρια Πλζεν (11/12, 22:00), συνδυαστικά φυσικά με την ανταπόκριση στα εβδομαδιαία διαγωνίσματα της Super League. Ο δάσκαλος βρέθηκε. (Θα) Είναι έτοιμος ο μαθητής;
Ο γόρδιος δεσμός και η «τιμητική» του Ίβιτσα
Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως, αλλά πότε ακριβώς αυτή ξεκινά να συμβαίνει; Επανειλημμένο το πρόβλημα και δηλωμένο πολλάκις τον τελευταίο καιρό από τον Μάρκο Νίκολιτς... ανεπίδεκτοι όμως βελτίωσης μέχρι τώρα οι παίκτες της ΑΕΚ. Ίσως άδικη ως προς τον απόλυτο βαθμό της η διατύπωση, έχει όμως τη βάση και τη σημασία της: το πρόβλημα υπάρχει και καθότι επαναλαμβανόμενο κοστίζει και ψυχολογικά, αφού αβεβαιότητα και άγχος δεν εγγυώνται τη λύτρωση κάθε φορά και τη δικαίωση της επιμονής, πόσο μάλλον όταν το ίδιο άγχος και πρόβλημα, αποδεικνύεται και σε στιγμές νίκης. Ηρωϊκή πράγματι η κόψη του ξυραφιού, συναισθηματικά λαοφιλής κι εντυπωσιακή, αλλά η λεπίδα της κοφτερή προς πάσα κατεύθυνση... Αποδεκτή φυσικά η επίκληση στον Βόσνιο, που εξασφάλισε για την αφεντιά του την κυριολεκτική σημασία του «αιωνία του η μνήμη» για κάτι τέτοιες βραδιές αισθήματος αδικίας, απόδειξης ικανότητας και αναγκαιότητας αποδοχής ευθύνης... Η δυσαναλογία των στατιστικών για του λόγου του αληθές των αριθμών: 80%-20% κατοχή και 30-1 τελικές αποδεικνύουν σαφώς, ίσως και επώδυνα, δεδομένων και των αποδοκιμασιών στο τέλος, πως το παιχνίδι απλά δεν έπρεπε να χαθεί, παρά μόνο να επιβεβαιώσει τρίποντο.
Στο δεύτερο ημίχρονο το μονότερμα κορυφώθηκε, οι ευκαιρίες πολλαπλασιάστηκαν, τα γκολ... άφαντα, κόντρα εξ αρχής στη ροή του ματς και στην - κακή - διαιτησία το κυνήγι στο σκορ, με τη Σάμροκ να έχει αυτή τη μία στιγμή: μία τελική, ένα γκολ, από πέναλτι και... ταμπούρι, με τον Γιόβιτς (και όχι μόνο) να χάνει το άχαστο πριν σκοράρει με άπιαστο πέναλτι και «σώσει» τον βαθμό για την «Ένωση». Αφού δεν κέρδισε, δεν μπορούμε να μιλάμε για λύτρωση... Ένας Βάσκος θα κατανοεί τον Σέρβο λίγο περισσότερο κάπου στο Φάληρο...
Το φυσικό επακόλουθο
Σχεδόν ενάμιση μήνας, οριακά δίμηνο πια. Ο μεταμορφωμένος σε σχέση με πέρυσι Λεβαδειακός κερδίζει με 4-1 τον ΠΑΟΚ στην πρεμιέρα του Κυπέλλου και επιβεβαιώνει με τον πλέον ηχηρό τρόπο την κρίση του Δικεφάλου του Βορρά. Ακριβώς 50 μέρες (συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής) αργότερα βρίσκονται και οι δύο στα καλύτερα τους! Οι Βοιωτοί περήφανοι τέταρτοι με το παράσημο της καλύτερης επίθεσης στη Super League, οι Θεσσαλονικείς άπιαστοι και αήττητοι πρωτοπόροι, που ταξιδεύουν και ρίχνουν... «ντόρτια» στα γήπεδα της Ευρώπης!
Σ' αυτές τις επτά εβδομάδες, το χθεσινό (07/11) 49ο και θεαματικό βράδυ ήταν η καλύτερη επιβεβαίωση, μέχρι την επόμενη, των σταδίων της εμπιστοσύνης στην ομάδα: η ανάκαμψη στις αρχές Οκτώβρη (αρχής γενομένης του ντέρμπι με τον πρωτοπόρο τότε Ολυμπιακό στην Τούμπα πριν τη διακοπή), μετατράπηκε σε momentum προς τα μέσα - τέλη του μήνα με αποκορύφωμα το σπουδαίο διπλό στη Γαλλία, για να μεταμορφωθεί τις τελευταίες εβδομάδες, με αφετηρία το Λιλ σε απροσπέλαστη πορεία πρωταθλητισμού. Η αποβολή και το χρονικό σημείο της καθοριστικά, αλλά... θα κέρδιζε ούτως ή άλλως! Αυτό είναι το σπουδαιότερο κέρδος: η αίσθηση της νίκης απ' όλους, κόσμο, παίκτες, προπονητή, φυσικά όχι τυχαία ή χάρη στον ανάδρομο. Πώς αλλιώς, άλλωστε, όταν κερδίζεις μ' αυτόν τον τρόπο για ένα συνεχόμενο μήνα;
Άνετα, όμορφα, απλά και φυσικά το 4-0 στην παραδομένη Γιουνγκ Μπόις, που θα ακούει Ελλάδα και θα τρέχει, καθώς δημιουργείς, θέλοντας ή μη, ένα ενδιαφέρον ιστορικό απωθημένου μετά από εντός - εκτός ματς και συγκομιδή τερμάτων 8-1. «Βελούδινα», λοιπόν, κατά τον χαρακτηρισμό της μετάδοσης, όχι για τον εντυπωσιακό ΠΑΟΚ, αλλά για τον αέρινο αρτίστα του, που, όπως και ο Σέρβος αρχηγός του και ενορχηστρωτής, που μπήκε και δημιούργησε τα πάντα στο ρελαντί. Σε 22' λεπτά Μπάνκο (54'), Γιακουμάκης (67'), Κωνσταντέλιας (72') και Μπάμπα Ράχμαν (75') ενσάρκωσαν τους πανηγυρισμούς του θριάμβου με τον ζογκλέρ εξτρέμ και τον Ζίβκοβιτς να βγάζουν γούστα, να προϊδεάζουν για ανάλογη συνέχεια και να ονειρεύονται δικαίως με τα μάτια ανοικτά απευθείας πρόκριση. Σε μια εικόνα... λιγότερης από 1.000 λέξεις, η πορεία του μήνα φαίνεται στο φιλί του Τάισον στον Λουτσέσκου, ως ανταπόδοση, μάλιστα, σ' αυτό του δεύτερου. Τα κέρδη της εμπιστοσύνης και της προόδου. Μιας εξέλιξης φυσικής, καθ' ότι συμβαίνει από πέρυσι. Πρόκληση. Ανταμοιβή. Δικαίωση. Πρόοδος. Νέα στόχευση. Ή αλλιώς επίσης... Levadeiakos. Κι ο «προφητικός» αρχηγός του. Η πορεία τους τελικά, αν και ξεχωριστών συνθηκών και απαιτήσεων δεν είναι και τόσο διαφορετική. Η μεθοδολογία κοινη για όλους. Έχουν βρει τους δασκάλους τους γιατί είναι έτοιμοι μαθητές...
Νικόλας Κανελλόπουλος
